Kunststof doorloopt vaak een lange weg van productie tot gebruik. Hierdoor vereist het sluiten van deze keten ook samenwerking met alle ketenpartners. Een voorbeeld is het normaliseren van de types kunststof die voor verpakkingen worden gebruikt. Op dit moment worden in de supermarkt tientallen soorten plastic gebruikt, met allemaal een specifieke functie. Door deze verscheidenheid kunnen deze kunststoffen moeilijk gerecycled worden. Als de verpakkingsproducenten, leveranciers en retail samen zouden besluiten enkele van deze soorten kunststof te gebruiken, zou dit de recycling aanzienlijk verbeteren, zonder dat er veel ingeleverd wordt qua functionaliteit. Een initiatief om deze samenwerking te verbeteren was in het verleden het Ketenakkoord Kunststof Kringloop, waarbij maatschappelijke initiatieven, bedrijven, kennisinstellingen en overheden met elkaar worden verbonden in een gezamenlijk traject. Inmiddels is in het kader van het Grondstoffenakkoord een gezamenlijk programma gestart om circulaire innovaties in de kunststofkringloop te stimuleren: het Uitvoeringsprogramma Circulaire Economie. Dit is gebaseerd op onder andere de Transitieagenda Kunststoffen. Daarbij zijn er concrete samenwerkingsovereenkomsten gesloten op nationaal (Plastic Pact NL) en Europees niveau (European Plastic Pact).